Η επιλογή

Όσο θυμάμαι έχω πάντα

δυο μαξιλάρια στο κρεβάτι μου

τό 'να για να κοιμάμαι ασφαλώς

και τ' άλλο περιπλέον στήριγμα

αφού διαβάζω λιγοστά όταν ξαπλώνω

το καλοκαίρι χρησιμοποιώ άσπρα κλινοσκεπάσματα

και τυχαίνει μια στο τόσο

καθώς γίνονται τακτικές οι αλλαγές

νά 'ρχεται η σειρά μιας μαξιλαροθήκης κεντητής

με τα αρχικά της συχωρεμένης της μάνας μου

προίκα της προφανώς και όταν

αυτό συμβαίνει έχω το νου μου κάθε φορά

μετά το όποιο διάβασμα και πριν να κοιμηθώ στο πλάι

να βάλω το ντυμένο με αυτή το μαξιλάρι

και πάνω στ' άλλο να ξαπλώσω το κεφάλι μου

καθώς δε θέλω, ντρέπομαι για να το μαγαρίσω

με τις αισχρές τις σκέψεις, τις ανώμαλες σκηνές

τις έκφυλες εικόνες οπού στο νου μου φέρνω πάντα, από έφηβος

τις στιγμές προτού να βυθισθώ στον ύπνο.