Η ήσυχη ώρα

Ήταν τούτη μια ήσυχη ώρα

απόγευμα μα ένεκα προχωρημένος Νοέμβριος

νύχτωνε από νωρίς

περιδαβαίνοντας στη λαϊκή γειτονιά

στους δρόμους ανάμεσα στις πολυκατοικίες

παρατηρούσες τους ανθρώπους και έβλεπες:

τούτη τη γυναίκα με τη γκρίζα φόρμα γυμναστικής

τις άσπρες αθλητικές κάλτσες και

τις πλαστικές παντόφλες

(προφανώς το άνετο ντύσιμο που χρησιμοποιούσε στο σπίτι

μόνο παπούτσια είχε μάλλον αλλάξει)

να βγαίνει από την είσοδο του κτιρίου

με την σακούλα των σκουπιδιών στα χέρια

και να κατευθύνεται προς τον πλησίον κάδο

αλλά σαν κάπως αφηρημένα

περπατώντας αργά, νωχελικά

ποιός ξέρει σε τί σκέψεις χαμένη

κι ο άνδρας αυτός

πού 'χε βγάλει βόλτα το σκύλο

είχε εκείνος τεντώσει το λουρί του

κάνοντας  σε μια γωνία

ό,τι η ράτσα του κάνει στις γωνίες

ενώ ο κύριος του φυσούσε

τον καπνό του τσιγάρου ψηλά

σα να κοιτούσε τον ουρανό

ως φαινόταν σε λωρίδες

ανάμεσα απ' τα κτίσματα

κι αυτές οι δυο κυρίες

καθισμένες στα σκαλιά που οδηγούσαν

στον από πάνω παράλληλο δρόμο

πίνοντας η μία από ένα θερμός

κι η άλλη μ' ένα μπουκάλι νερό στο χέρι

μιλούσαν σε μια άγνωστη σε μένα γλώσσα

σα να λέγαν τα νέα της ημέρας ή κάτι τέτοιο

κι ακόμα δυο μεσόκοποι άντρες

με ρούχα εργατικά γεμάτα

σημάδια και πιτσιλιές από μπογές απάνω

ερχόμενοι από κάποια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης

κρίνοντας απ' την όψη τους

κάθονταν σε πλαστικά καφάσια

έξω απ' το μίνι μάρκετ

έπιναν μπύρα απ' το μπουκάλι

κι είχαν από δυο αδειανά δίπλα του ο καθένας

άμα τελείωναν τούτο δω

άντε και ένα ακόμα

θα επέστρεφαν τα κενά και θά 'παιρναν

τα κέρματα που αναλογούσαν

από τον πάντα γελαστό

ιδιοκτήτη από το Μπαγκλαντές

που ήταν φίλοι του και πολύ τον συμπαθούσαν

 

ναι, ήταν ολοφάνερα τούτη δω μια ήσυχη ώρα

ελάχιστη και ίσως η μόνη

γι αυτούς τους βιοπαλαιστές

που μάλλον μοχθούσαν όλη τη μέρα

σε δουλειές το πιθανότερο άχαρες, σκληρές

και κατά πάσα βεβαιότητα χαμηλά αμειβόμενες

καθώς παράλληλα, πιο πριν και μετά

ποιός ξέρει με τί ένα σωρό

άλλες υποχρεώσεις ήταν επιφορτισμένοι

αυτή λοιπόν ήταν η μόνη τους ανάπαυλα

μπορεί και ίσα με λίγα λεπτά

χωρίς σκοτούρες, έννοιες, περισπασμούς

μπορεί με κάποιο φίλο καλό

ή με τον εαυτό τους μονάχα

μετά θα επέστρεφαν σπίτι

για το μπάνιο, το δείπνο, μάλλον λίγη τηλεόραση

κ' ύστερα τον ύπνο της δίκαιας ξεκούρασης

πριν το επόμενο πρωί, από νωρίς ξεκινήσει

ο Μεγάλος Τροχός να γυρνάει ξανά.