Σκληρός, αγωνιώδης, της ναυτοσύνης βίος και στιβαρός, τον ναύτη στο κορμί ατσαλώνει και στην ψυχή τον κάνει να είναι λαγαρός

Επρόβαλ' απ' την αφρισμένη, τρικυμισμένη θάλασσα

η ακταιωρός

επί των μεγαλόσωμων κυμάτων ίστατο

κλυδωνιζόμενη, σκαμπανεβαίνουσα, μα ήτο ο πλους της

σθεναρός

αν είχες μάτια δυνατά ή κάποιο κανοκιάλι

θα διέκρινες στη γέφυρα τον καπετάνιο

όρθιος παρά το κούνημα και 

σταθερός

συγκεντρωμένος, άφοβος, ψύχραιμος

σοβαρός

έδινες εντολές κοφτές και τες οποίες

πειθήνια εκτελούσανε, ο τιμονιέρης

οι αξιωματικοί, οι ναύτες

ενόσω εκείνος κοίταε μονάχα

εμπρός

στην κουπαστή βαστιότανε γερά ο ηλικιωμένος ναύκληρος

ισόβιο μέλος του πληρώματος

τού 'χανε σκάψει ο ήλιος, οι άνεμοι, η αρμύρα

το πρόσωπο στα χρόνια

κ' είχε τα γένια του μακριά, γκρίζα και μπερδεμένα

με μια σβηστή πίπα στο στόμα

σαν πειρατή άλλων καιρών ομοίαζε, άγριος και

φοβερός

γύρω απ' το σκάφος ένα σμήνος δέλφινες

χοροπηδούσαν τσαλαβουτώντας λες

και την καλή πορεία εξασφάλιζαν ενώ

μια μόνη φώκη, μάβρη και στιλπνή

έκανε κύκλους επιτηρώντας ως ακοίμητος

φρουρός

μα λίγο ύστερα, αίφνης

βρε για κοίτα πώς απότομ' άλλαξ' ο καιρός

κόπασ' ο αγέρας, ανοίξανε τα σύννεφα

κ' ανάμεσα εξεπρόβαλλε ο ήλιος ο

λαμπρός

το νερό ησύχασε, φαινόταν τώρα

σαν έτοιμος για θέρισμα

αγρός

εκύλαε μαλακά το πλοίο

όπως το κούτσουρο στη λίμνη

ζύγωνε στη στεριά, προσέγγισε την προκυμαία

έριξε άγκυρα, δεθήκανε οι κάβοι, όλα καλά

...

στα καφενεία, στο λιμάνι, οι στεριανοί

και κάποιοι συνταξιούχοι του επαγγέλματος

σχολίαζαν το προφανές, πως ότι δηλαδή

δύσκολος του ναυτικού ο βίος,περιπετειώδης

φορές και επίκίνδυνος, μα σίγουρα καθόλου

ανιαρός.