Εκδορές

Δευτέρα στη δουλειά

μέσα στο γυάλινο πύργο των πολυεθνικών

σκυμμένος πάνω στον υπολογιστή

προσπαθώ να επιτελέσω τα καθήκοντα μου

μα το μυαλό μου είν' αλλού

εκεί που ήμουν το Σαββατοκύριακο

κι εκεί θέλει να μείνει

αλλ' εύκολο δεν είναι

πολλοί οι περισπασμοί

ημέηλ έρχονται συνέχεια

τηλέφωνα, μηνύματα

και ειδοποιήσεις για επικείμενες

τηλεδιασκέψεις ή εκπαιδεύσεις

και γύρω κόσμος πολύς

υπάλληλλοι, μάνατζερς, διευθυντές

μιλούν για τη δουλειά

για πρότζεκτ, προθεσμίες και για στόχους

ή πιάνουν το κους κους

το πώς περάσαν το διήμερο

ή τα αποτελέσματα του ποδοσφαίρου

πέφτει το βλέμμα μου στο πληκτρολόγιο

καθώς γράφω μια απαντητική επιστολή

κ' ύστερα ανεβαίνει στους βραχίονες

πού ΄ναι ακάλυπτοι (καλοκαίρι βλέπεις)

και διακρίνω τα σημάδια, τις γρατζουνιές

που μού ΄καναν τα βάτα και τ' αγριαγκάθια...

 

Εντόπισα μετά από ψάξιμο αρκετό

την αρχή του άγνωστου μονοπατιού

για το οποίο είχα μάθει από σπάνια πηγή

έμοιαζε υποσχόμενο πολλά

όμως γρήγορα έκλεινε τελείως

δεν αποθαρρύνθηκα, επέμεινα

πάλεψα ώρα αρκετή

με τις ανάλογες απώλειες

στο σώμα και στα ρούχα

μα στο τέλος ανταμείφθηκα (έτσι γίνεται πάντοτε)

άνοιγε πάλι και περιπλανήθηκα

για ώρες σ' ένα υπέροχο τοπίο

όπου ήταν φανερό πως άνθρωπος

είχε επί χρόνια να πατήσει

α, στ' αλήθεια ευτυχισμένος ήμουν εκεί

μέσα στην άγρια μα και τόσο όμορφη αγκαλιά

της ευεργετικής, σωτήριας, λυτρωτικής

της Μάνας Φύσης.