Δεν αλλάζει τίποτα σε τούτο το χωριό
που έρχομαι δέκα
χρόνια
τα πρωϊνά περνώ
ώρες στη βεράντα
πίνω καφέ,
καπνίζω την πίπα μου
διαβάζω, γράφω ή
απλά κοιτώ
από τη μία τα
βουνά
από την άλλη τη
θάλασσα με τα νησιά
και κάθε φορά μ'
εντυπωσιάζει
- άνθρωπος
βλέπεις του κέντρου της πόλης -
η απουσία ήχων ή
θορύβων
κανά πουλί
περαστικό μονάχα
ή κάποιο
αεροπλάνο
τα κοκόρια που
και που κι ο γάιδαρος
ζουζούνια που
βομβούν το καλοκαίρι
ελάχιστες φωνές
ανθρώπων ή ομιλίες
δε διαταράσσεται
η ησυχία σ' αυτήν την ερημιά
Και στις δέκα
ακριβώς η κόρνα
(που πυροδότησε
κι αυτές τις σκέψεις)
του ημιφορτηγού
που παίρνεις τις στροφές
κατηφορίζοντας
απ' τον επάνω δρόμο
ειδοποιώντας τους
λιγοστούς κατοίκους
ο πλανόδιος
αρτοπώλης που έρχεται
για να μοιράσει
τα ψωμιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου