Υποθετική ερώτηση. Κι απάντηση.

Τί θα έκανα αν με ενημερώναν αιφνιδίως

πως είχα μια μόνο μέρα ζωής;

Μα ξέρω γω; Ίσως νομίζω θα...

έφτιαχνα ένα φρέσκο χυμό, μίγμα λαχανικών και φρούτων

θα έτρωγα ένα μικρό γλυκό

θα έψηνα ένα διπλό τουρκικό καφέ

θα άναβα την πίπα μου

θα προσπαθούσα να γράψω κάποιους καινούριους στίχους

που μετά θα δημοσίευα στο ιστολόγιο μου

και θα ενημέρωνα και τ' άλλο ιστολόγιο με τις φωτογραφίες

θα διάβαζα ένα ποίημα από συλλογή

και μερικές σελίδες από ένα μυθιστόρημα

ή -καλύτερα- ένα ολόκληρο διήγημα

εννοείται ασφαλώς πως δε θα πήγαινα για δουλειά

θά 'βγαινα για περπάτημα

στους δρόμους και τις γειτονιές της πόλης

και σ' ένα πάρκο, σε κάποιο λόφο

έτσι για να αισθανθώ τάχα πως βρίσκομαι

στη φύση την αγαπημένη, στα δάση, στα βουνά

θα προσπαθούσα να ανεβώ σε κάποιο σημείο ψηλό

ν' αντικρύσω τη θάλασσα

και μετά θα έπαιρνα τ' αμάξι για μια μεγάλη βόλτα

θ' άκουγα ωραίες μουσικές στη διαδρομή

θά 'βγαινα στις εξοχές

θα βρισκόμουν μπορεί πράγματι στη θάλασσα

αν ήταν καλοκαίρι θα έκανα και μπάνιο

γυρίζοντας σπίτι θα έπαιρνα στο τηλέφωνο

πρόσωπα αγαπημένα "έτσι, να δω τί κάνουν;"

θα έγραφα την ιδιόχειρη διαθήκη μου

που θ' άφηνα μέσα σε ένα φάκελλο απάνω στο τραπέζι

θα έπινα μια παγωμένη μπύρα

χωρίς αλκοόλ όπως τα τελευταία χρόνια

θα ετοίμαζα ένα ωραίο, ζεστό δείπνο

που θα έτρωγα παρακολουθώντας

σκηνές ταινίας αστυνομικής ή δράσης

θα έπλενα (αν δεν ξεχνούσα) τα δόντια μου

κ' ύστερα θά 'πεφτα για ύπνο

παντοτινό.