Σ' ακούω

Αυτό το ανεμόκρουστο

φταγμένο από καλάμια του μπαμπού

πριν κάποια χρόνια μου το χάρισες

κι εγώ το κρέμασα πάνω απ' την πόρτα της βεράντας

ηχεί μελωδικά κάθε φορά που πιάνει αέρα δυνατό

και νοιώθω τότε πως με σκέφτεσαι

πως επικοινωνείς μαζί μου

Να, όπως τούτο το απόγευμα

που καθισμένος στο σαλόνι

υποτίθεται πως διάβαζα

όμως είχα προ πολλού αφαιρεθεί

και το βλέμμα αντί τις σελίδες να διατρέχει

περιδιάβαινε στα χρώματα, τα σχήματα τα διάφορα

που είναι κεντημένα απάνω στο παλιό

125 χρόνων, κειμήλιο πατρογονικό

φτιαγμένο σε κάποια χώρα της Ανατολής

πού ΄χω στο πάτωμα χαλί μου

Φύσηξε κείνη την ώρα

κι είπα από μέσα μου (ίσως και φωναχτά)

"σ΄ ακούω, σ' ακούω καθαρά

που μου μιλάς Καλή μου".