Πάει (για άλλη μια φορά) η παλιά προμετωπίδα

Σήμερα αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι του ιστολογίου, καλοί μου άνθρωποι, όπως λέγαμε και πριν καιρό (http://badsadstories.blogspot.com/2019/04/blog-post_30.html, καθώς και https://badsadstories.blogspot.com/2018/09/blog-post_25.html , αλλά και http://badsadstories.blogspot.com/2018/01/blog-post_4.html) και αντιγράφουμε σε μεγάλο βαθμό σήμερα, βάσει μίας συνήθειας που εξεκίνησε και βαίνει σταδιακά προς παράδοση, έγινε η αποκαθήλωση της παλιάς προμετωπίδας μας η οποία, επί ικανό χρονικό διάστημα δεκατεσσεραμισι και κάτι μηνών, υποδεχόταν τους εισελθόμενους με ισχύ υπολογίσιμη και ωραίο αισθητισμό, προϊδεάζοντας τους ίσως περί του τί θα βρούνε, λίγο έως πολύ, παρακάτω. Για αυτήν την χρήσιμη πολύ λοιπόν και τίμια υπηρεσία που προσέφερε, καλό θεωρήσαμε να μην την αφήσουμε να χαθεί και μείνει αφανής, παρά να την περισώσουμε έστω και ως αρχειακή αναφορά με τούτη εδώ την αφιερωμένη, ειδικά σε εκείνη δημοσίευση. Ελπίζουμε συγχρόνως ότι επάξια θα την αντικαταστατήσει η νέα που μόλις προ ολίγου αναρτήσαμε και όσο η προηγούμενη ή - γιατί όχι; - κι ακόμα παραπάνω θα σας ικανοποιήσει.

Καλή ανάγνωση λοιπόν...

"......

Η νύχτα γλίστρησε στο σπίτι.

Φύσαγε κι έσβηνε τα μάτια του.

Κρύωνε κι έμπαινε στο σώμα του η θάλασσα.

Πάλι δεν είπε σήμερα αυτό που ήθελε να πει.

Και σήμερα δεν έκανε αυτό πούχε να κάνει.

Μένει στην ερημιά που έχτισε ασάλευτος.

Μ' ένα χάρτινο τριαντάφυλλο για μάτι.

Και τους φτωχόδρομους της πόλης του σαν αλυσίδες.

Από παντού για πάντα να τον έχουν περιζώσει.

                                                                                1987

......"

Ποίημα "Περίλυπος σ΄αυτή την ησυχία" του Δ. Ε. Κουκούτση, από τη συλλογή Εκλογή Ι, 1982 - 1999, Σπάρτη - 1999