Για κείνο οπού επιθυμώ, να βλέπω προτιμώ, τα καθαρά σημάδια

Δεν είναι που αγνοώ

τις ολοφάνερες ενδείξεις του αλλοπρόσαλλου καιρού

ούτε και τις προβλέψεις των μετεωρολόγων

για νέο επερχόμενο κύμα κακοκαιρίας

είναι που επιλέγω να επιμένω

πως είν' οριστικό ότι ήρθε πια η άνοιξη

κι έτσι ετούτο το πρωί

βγαίνοντας στη βεράντα, να πάρω τα σκουπίδια

δε δίνω σημασία στο βαρύ, χαμηλωμένο ουρανό

και στο υπόκωφο που ακούγεται στο βάθος το μπουμπουνητό

προτιμώ να ξεχωρίζω της μέλισσας των Εξαρχείων το ζουζουνητό

που τ' άνθη της γλάστρας μου τρυγάει

κι ακόμα, λίγα λεπτά αργότερα, πιο κάτω από το σπίτι

σ' ένα αυτοσχέδιο κηπάριο πού 'χει ένας από τους αστικούς

τους κηπουρούς της γειτονιάς δημιουργήσει

με ζαρντινιέρες και βαρέλια και κουβάδες

έξω απ' το μαγαζί του

κι απάνω στον πολύβουο, το δρόμο κεντρικό

εκεί ακριβώς, πίσω απ' τον κάδο ανακύκλωσης

όπου τοποθετώ τα σχετικά απορρίμματα

βλέπω τα φύλλα πράσινα μίας μικρής συκιάς

απ' τα γυμνά κλαριά, ν' αρχίζουνε να σκάνε.