Επέκεινα

Λυπούμαι, μα την αλήθεια

αλλά και δεν καταννοώ

όσους πιστεύουν πως Μετά

υπάρχει μόνο το Μεγάλο Τίποτα

εγώ παρηγορούμαι με την σκέψη

διότι καλά γνωρίζω

πως θα τους βρω πάλι όλους Εκεί

τους θείους και τις θείες

την αγαπημένη μου γιαγιά

το μεγάλο μου ξάδερφο

το συμμαθητή μου το Βασίλη

το συνάδελφο το Γιώργο

τον κύριο Τάκη

και τον κύριο - επίσης  Γιώργο - απ' το μπαρ

το Βαγγέλη από το φυσιολατρικό σύλλογο

τον Παναγιώτη το "γιατρό" από το ένα χωριό

την Αρετή απ' τ' άλλο

την καλή Κριστιάννε

και άλλους πολλούς

θ' ανταμώσω ξανά με τη μάνα μου

και θα γνωρίσω -επιτέλους- τον πατέρα μου.