Ο Ονειρόκρητος

...εναντίον των εκδικητικών πειρατών

Στιχούργημα βασισμένο στον "Ερωτόκριτο" του Βιτσέντζου Κορνάρου (1553 - 1613/4), παράφραση: Χ.Δ.Τ.

Τά ΄μαθες Τσιτσιολίνα μου

των πειρατών φουσάτα

πλημμύρισαν τα πέλαγα

κάθε βουνό και στράτα

Ο πάσα λοξοπάντιερος

λέει πως θα πολεμήσει

αμ πώς; αφού είναι ξάπλα και...

και λειώμα απ' το μεθύσι

Οι φοβεροί κουρσάροι αυτοί

ήρθανε ξαναμμένοι

και κρένουν πως για γδίκηση

κανείς μας δε θα μένει

Πάλι με χρόνους με καιρούς

πάλι δικά τους θά 'ναι

τόσα που τους επήραμε

κι απού δεν τα ξεχνάνε

Μάχαιρες ξεθυλήκωτες 

και μυρωδιά αιμάτου

εγιόμισε η γειτονιά

απάνου έως κάτου

Καστέλια όσα στέκονται

κα κάθε βίγλα μόνη

σύξυλα θε να γκρεμιστούν

και να γενούνε σκόνη

Μεγάλος ήρθε χαλασμός

ψυχές το σκότος πίνει

η αγάπη σου είναι μόνο πια

κουράγιο να μου δίνει

Όπου σ' αγάπησα πολύ

και σ' αγαπάω πάντα

και να σε φτάνει κάνει αυτό

να μη γυρεύεις γιάντα

Θε να σε πάρω μια βραδυά

και να σε φυγαδέψω

σ΄ένα μικρό νησόπουλο

από τη Νήσο έξω

Εκεί να πας να φυλαχτείς

εκεί να πας να μείνεις

τροφίματα έχει και νερό

τη δίψα σου να σβήνεις

Και γω θα φύγω πάλι μια

και θα γυρίσω πίσω

μαζί με τους συντέκνους μου

σκληρά να αγωνίσω

Μα σου το υπόσχομαι καλή

και σου το κάνω τάμα

όσο το πιο συχνά μπορώ

θα είμαστε αντάμα

Σε ασφαλή τη λέμβο μου

θ' αράζω μία κρύπτη

κι από των κέδρων τη σκιά

θα βλέπομε την Κρήτη

Και ονειρεύομαι ταχιά

ο πόλεμος να πάψει

και η λατρεία μου για σε

να φέξει και να λάψει.