Ρημάιντερ

23/4/'015, Νεάπολη-Εξάρχεια και Άγιος Θωμάς - Μαρούσι,  Αθήνα

Καλημέρα,

με μια κούπα στο χέρι καφέ αχνιστό

ένα ένα τα βήματα κάνοντας

της καθημερινής πρωϊνής ιεροτελεστίας

γυρνώντας στο επιτραπέζιο ημερολόγιο τη σελίδα...

η χειρόγραφη σημείωση

και ταυτόχρονα σχεδόν

ο χαρακτηριστικός ήχος της υπενθύμισης από το κινητό

- τον οποίο προκάλεσε αντίστοιχη σημείωση

στο ηλεκτρονικό, εκεί, ημερολόγιο

(διπλή καταχώρηση για λόγους ασφαλείας) -

αφορούν κι οι δύο μία τακτική πράξη φροντίδας

από τις τόσο πολλές τόσων ετών

μόνο που τώρα πια ο στόχος της φροντίδας δεν υπάρχει

ένα σφίξιμο στο στομάχι σε πιάνει

ένα γέλιο σού 'ρχεται γλυκόπικρο

τα σκέφτεσαι λίγο, άκρη δε βγάζεις και αποφαίνεσαι:

"γαμησέ τα" και φεύγεις για δουλειά

θα γυρίσεις αργά κι όλο κάτι

θα βρεθεί να σε απασχολήσει

και -πού θα πάει;- θά 'ρθει το βράδυ

και για ύπνο θα πας κι ύστερα...

όλα αυτά που λεν τα κλισσέ...

μα παραδέχεσαι, ως οφείλεις, αλήθεια πως είναι

πως δηλαδή "αύριο θά 'ναι μια νέα μέρα"

"ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές"

"ο Μεγάλος Τροχός να γυρνά συνεχίζει αδιακόπως"

και τέτοια...

Καληνύχτα.