Ανταλλαγή

                                                                       στην Α.

Δεν το πιστεύω σχεδόν πως εγώ

τέτοια λόγια ξεστομίζω και όμως

ένα προς ένα τα εννοώ εντελώς

κι ας αταίριαστά μου, ακούγονται τόσο

στη ζωή λεν υπάρχουν στιγμές

κακές και καλές και πως ότι

αν υπομείνεις τις μεν θά 'ρθουν και οι δε

ή αν είσαι όλο δε, πλησιάζουν οι μεν όπου νά 'ναι

το ισοζύγιο δεν ξέρω ποιό ειν' ακριβώς

πώς δίκαιο και αρμονικό θεωρείται

εξαρτάται υποθέτω το ζήτημα αυτό

και για τον καθένα διαφορετικό θα είναι μάλλον

ξέρω όμως εδώ και μια βδομάδα κοντά

άλλο δε σκέφτομαι, δε συλλογιέμαι

πάει να πει απ' τη μέρα που δέχτηκες

την για βραδυνή έξοδο πρόσκληση μου

είχα ξεχάσει πώς είναι λοιπόν

μα τώρα που θυμήθηκα λέω

πως ανταλλάσσω προθύμως όλες αυτές τις στιγμές

και τις ώρες, τις εβδομάδες, τις μέρες

της πικρίας, της απελπισίας, της θλίψης

τις απέραντες, άδειες εκτάσεις

της αγωνίας, του άγχους, των πόνων

αυτής της άνυδρης, γκρίζας ερήμου

για μια στο τόσο σαν τέτοια στιγμή

γάργαρο το γέλιο σου, δυνατό που ακούστηκε

και το κεφάλι σου έγειρες πίσω

τα μαλλιά χύθηκαν την πλάτη σκεπάζοντας  

είχες μισοκλείσει τα μάτια σου και

τα δόντια σου ξεχωρίζανε άσπρα

μέσα στου μπαρ το ημίφως

τα στήθη σου καθώς γέλαγες πάλλονταν

το χέρι σου απλώθηκε να κρατηθεί

απ' το δικό μου σφιχτά να μην πέσεις

κάτω απ' το ψηλό το σκαμπώ

(ή μήπως με πλησίαζες έτσι;)

Θεέ μου απαλό, δροσερό το δέρμα σου ήτανε

και πόσο υπέροχα αισθάνθηκα που σ' άρεσε τόσο

το αστείο πού 'χα πει

μόλις πριν από λίγο.