Πάει (πάλι) η παλιά προμετωπίδα

Σήμερα αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι του ιστολογίου, καλοί μου άνθρωποι, όπως λέγαμε και πριν καιρό (εδώ) και αντιγράφουμε σε μεγάλο βαθμό σήμερα, έγινε η αποκαθήλωση της παλιάς προμετωπίδας μας η οποία, επί ικανό χρονικό διάστημα εννέα περίπου μηνών υποδεχόταν τους εισελθόμενους με ισχύ υπολογίσιμη και ωραίο αισθητισμό, προϊδεάζοντας τους ίσως περί του τί θα βρούνε, λίγο έως πολύ, παρακάτω. Για αυτήν την χρήσιμη πολύ λοιπόν και τίμια υπηρεσία που προσέφερε, καλό θεωρήσαμε να μην την αφήσουμε να χαθεί και μείνει αφανής, παρά να την περισώσουμε έστω και ως αρχειακή αναφορά με τούτη εδώ την αφιερωμένη, ειδικά σε εκείνη δημοσίευση. Πολύ δε περισότερο καθώς προερχόταν από τον Τειρεσία της Αργεντινής, το μάγο βιβλιοθηκάριο και των βιβλίων εραστή που οι Θεοί κάνοντας τα ανήκουστα αστεία τους, τον τύφλωσαν στο μεγαλύτερο του βίου του το χρόνο, αυτόν που πίστευε πως ο παράδεισος είναι μια βιβλιοθήκη μα μπόρεσε ωστόσο ο ανυπέρβλητος, κόσμους υπέροχους να κτίσει με ποιήματα και διηγήματα και πλήθος μέγα κομψοτεχνικά  δοκίμια και κριτικές, ορμητικούς λέξεων ποταμούς και κύματα  σαγήνης και ... όνειδος επιτέλους στην Ακαδημία των Σουηδών.  Ακόμα διότι περιείχε μία αναφορά σε ένα σημαντικό (χα!) χρονικό ορόσημο. Ελπίζουμε συγχρόνως ότι επάξια θα την αντικαταστατήσει η νέα που μόλις προ ολίγου αναρτήσαμε και όσο η προηγούμενη ή - γιατί όχι; - κι ακόμα παραπάνω θα σας ικανοποιήσει.

Καλή ανάγνωση λοιπόν...

......

Υπάρχει κάποιος στίχος του Βερλέν που δε θα ξαναθυμηθώ.

Υπάρχει κάποιος δρόμος εδώ κοντά που είναι κιόλας απαγορευμένος για τα βήματα μου,

υπάρχει ένας καθρέφτης που κοιτάχτηκα για τελευταία φορά,

υπάρχει κάποια πόρτα που έχω κλείσει ως τη συντέλεια του κόσμου.

Ανάμεσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης μου (τα βλέπω εδώ μπροστά μου)

υπάρχει κάποιο που δε θα ξανανοίξω πια.

Ετούτον τον Απρίλιο κλείνω τα πενήντα·

ο θάνατος ασταμάτητα με ροκανίζει.

......

Από το ποίημα "Όρια" εκ της συλλογής "Ο Δημιουργός", του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899 - 1986), σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη, όπως περιέχεται στη συλλογή του οίκου Ελληνικά Γράμματα σε β' έκδοση, με αλλαγμένο (παράφραση Χ.Δ.Τ.) τον χρονικό προσδιορισμό των γενεθλίων, στον προτελευταίο στίχο.