Κάθε που τελειώνει μία μέρα
της εργάσιμης βδομάδας
και ξαπλώνω στο κρεββάτι για τον ύπνο
η ίδια σκέψη έρχεται πάντα
"μα πώς είναι δυνατό;
σαν λίγο πριν μου φαίνεται
χθες βράδι πάλι το ίδιο που έκανα"
και αναρωτιέμαι
"πού πήγε η μέρα μου,
οι ώρες μου τί γίναν;"
και παρ' ότι καλά ξέρω
από πολλών ετών
πως είναι ο χρόνος μέγεθος
το πλέον σχετικό
δεν παύω να ταράζουμαι
και να στεναχωρούμαι
από αυτή την άχαρη απορία
που σαν το αγκάθι
σουβλίζει και τρυπά
το ενοχλητικό.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου