Ξανάγινα παιδί

Βρέθηκα στην πλατεία Ομονοίας
σήμερα το πρωί
την ώρα που ετοιμαζόμουν
να κατέβω στον υπόγειο
να πάρω τον ηλεκτρικό
για να μεταβώ σε μία άλλη στάση
κοντά όπου είχα μία υπόθεση
της εργασίας μου
ένοιωσα αίφνης κάτι παράξενο
κάπως όλα γύρω να αλλάζουν
μα και ίδια σχεδόν να παραμένουν
σε αυτό το μέρος, το γνώριμο από παλιά
τα βήματα μου είδα να κονταίνουν
το σώμα μου να χαμηλώνει
κι όπως έχανα ύψος
το χέρι μου στο πλάι σηκωνόταν
ένα λεπτό χεράκι παιδικό
με το άκρο του κρυμμένο
μέσα σε μια παλάμη που το βάσταγε
έστρεψα το βλέμμα κι είδα δίπλα μου
να περπατά η μάνα μου.