Ποιός ανήκει πού

Χρόνια και χρόνια

πάντα δηλαδή

εκ γεννετής που λένε

στην ίδια γειτονιά

και κάθε Σάββατο

στην ίδια λαϊκή αγορά

στην περιλάλητη λαϊκή

της Καλλιδρομίου, στα Εξάρχεια

σαν ήμουνα παιδί

με τις θείες ή τη μάνα μου

με παίρνανε μαζί να με προσέχουν

να μη μ΄αφήνουν μοναχό

ή έτσι και για γούστο

και ήταν πράγματι

ένας κόσμος μαγικός η λαϊκή

ύστερα συχωρέθηκε η μία θεία

και πιο μετά σταμάτησα

όταν εγώ έφηβος όντας πλέον

που δεν ήθελα να συνοδεύω

τις μεγάλες τις γυναίκες

μέχρι άλλα πέρασαν χρόνια

κι άρχισα τότε πάλι να πηγαίνω

ότι είχαν πια κι άλλο μεγαλώσει

να μην τις αφήνω μοναχές, να τις προσέχω

να τις βοηθάω με τις σακκούλες, το καρότσι

τους λογαριασμούς, τις πληρωμές

μα κι έτσι, απλά για γούστο

και σιγά σιγά μού ‘μαθαν

τους αγαπημένους τους πωλητές

και πάγκους προϊόντων

που μετά από τόσα χρόνια

είχαν επιλέξει

αυτός έχει τα καλύτερα σταφύλια

αυτός τα μαρούλια τα τρυφερά

εκείνος τα γλυκά τα μανταρίνια

και είχανε πια γνωριστεί μ’ αυτούς

αλλά και με τα παιδιά, τους γαμπρούς, τις νύφες τους

και πιάνανε λίγο ψιλή

κάθε φορά κουβέντα

κι ύστερα συχωρέθηκε κι η άλλη θεία

και ρώταγε η μάνα μου στη λαϊκή

«τη θυμάσαι την αδερφή μου;»

και κουνούσαν οι ανθρώποι το κεφάλι

ή πάλι έλεγε στη νεαρή μανάβισσα
«αχ! κορίτσι μου, τον θυμάμαι τον πατέρα σου

καλός άνθρωπος, τον αγαπούσαμε

η αδερφή μου κι εγώ»

κι ύστερα συχωρέθηκε κι η μάνα μου...

το επόμενο διάστημα

πηγαίνοντας στη λαϊκή μονάχος

δοκίμασα να παίρνω κι από αλλού

όπου τύχει, σταφύλια, μαρούλια

μανταρίνια και λοιπά

για να διαπιστώσω ότι αλίμονο

η θεία και η μάνα μου είχαν δίκιο

και κατέληξα ξανά στους ίδιους πωλητές

και απολάμβανα επιδοκιμαστικά τα προϊόντα

και μου άρεσε που πιάναμε

και λίγο την κουβέντα

αυτήν την αίσθηση οικειότητας

που αποκτά κανείς

μετά από τόσα χρόνια

Κι άμα καμμιά φορά

τυχαία βρεθώ

κάποια άλλη μέρα

σε άλλες λαϊκές

σε άλλες γειτονιές

και τύχει να βλέπω ξαφνικά

αυτούς τους ίδιους

τους «δικούς» μου πωλητές

της δικιάς μου λαϊκής

νοιώθω περίεργα

κάτι παράξενο συμβαίνει

μόνο δεν ξέρω τί απ’ τα δυο

σα να μην ανήκουνε αυτοί εδώ
ή εγώ να μην ανήκω.