Αχ! Πατρίδα

6/11/’015, Αερολιμένας Μονάχου
Ομάδες (έως και ορδές) τσιφτετελλήνων προσεγγίζουν (να μην πούμε επελαύνουν) με τρόπο ενίοτε (σχεδόν πάντα) θορυβώδη (μάλλον δε) και χαοτικό. Παρ’ όλα αυτά:

Όσο κι αν κάθε φορά
που έξω, στην Ευρώπη πάω
γύρω κοιτάω
παρατηρώ και αναπόφευκτα θαρρώ
καθώς συγκρίνω αναλογίζομαι
τα τόσα της πατρίδος τα κακά

τότε πώς γίνεται έπειτα στο αεροδρόμιο
στην πύλη που φεύγει η πτήση για Αθήνα
όμορφα να νοιώθω και γλυκά
καθώς μαζεύονται οι επιβάτες
κι ύστερα από τόσες μέρες
ακούω γύρω μου παντού Ελληνικά.