Αγάπης πάρε δώσε

Στο μικρό υπόγειο διαμέρισμα

ένα τετράγωνο πιο κάτω στη γειτονιά

διαγωνίως από το δικό μου σπίτι

μέσα στον καύσωνα, καταμεσήμερο

μια Κυριακή του περασμένου Αυγούστου

που καθώς το συνηθίζω στην πόλη παραμένω

είδα απ' έξω ένα παμπάλαιο

φολκσβάγκεν φορτηγάκι αραγμένο

βαμμένο με αλεπάλληλα στρώματα χρώματος

που κάλυπταν τις πάμπολλες φθορές και τα χτυπήματα

κατάφορτο, από το βάρος λυγισμένο

μία ολοκληρη οικοσκευή

στη σχάρα της οροφής, λυμμένα έπιπλα

κρεββάτια, καναπέδες και τραπέζια

και μέσα στρώματα, κλινοσκεπάσματα

χαρτόκουτα πολλά με κουζινικά και πιάτα

μικρές ηλεκτρικές συσκευές

ρουχισμό και τόσα άλλα

ένα σήμα της τοπικής ενορίας κολλημένο στο πλάι

και μες στα μαύρα ράσα του

(δεν έσκαγε με τέτοια ζέστη;) τον παπά-Γιώργη

ιερέας του ναού, ψιλόλιγνος με μακριά

γένεια και μαλλιά, κατάξανθος, γαλανομάτης

γιατί είναι βλέπεις Γερμανός

παράξενο για ορθόδοξο -δεν είναι;- να ξεκουβαλάει

με τη βοήθεια δυο άλλων αντρών κάπως πιο μελαχρινών

ολόμαυρων για να πούμε την αλήθεια

ντυμένων με πολύχρωμα ρούχα και πέδιλα

ήτανε μάλλον υπέθεσα οι νέοι ένοικοι

που βρήκανε το σπίτι αυτό με τη βοήθεια του.

Όσο σκέφτηκα και εάν, για λόγους διάφορους

πολλοί κατηγορούν την εκκλησία

εγώ ξέρω πως να, πες για παράδειγμα

στο επίσης κοντινό, στη γειτονιά

κέντρο σιτίσεως που της ανήκει

κάθε μεσημέρι μπαίνουν ανθρώποι νηστικοί

και βγαίνουν χορτασμένοι

και άλλοι σαν και τούτους δω

βρίσκουν κάπου να μείνουν

και άλλοι παίρνουν κάποιο ρουχισμό

κάποια ίσως τρόφιμα

μπορεί μια βοήθεια οικονομική

κάποια περίθαλψη, λίγη παρέα

και εν πάσει περιπτώσει παίρνουν

κάποια αλληλεγγύη, αρωγή, παίρνουν αγάπη

ενώ μπορεί αυτοί που διαμαρτύρονται

εκείνοι που επικρίνουν κι ακόμα εσείς κι εγώ

τίποτα από αυτά δεν κάνουν.

Λίγο καιρό μετά περνώντας από εκεί

άρχισα να παρατηρώ έξω από τα βυθισμένα

στο έδαφος παράθυρα του διαμερίσματος

πάνω στο πεζοδρόμιο και στις δύο πλευρές της γωνίας

αρχίσανε να συγκεντρώνονται

γλάστρες με φυτά κάθε λογής

όχι καινούριες, αγορασμένες

μα ολοφάνερα παλιές, από το δρόμο μαζεμένες

ίσως από εκείνες που πετιούνται απ' τα μπαλκόνια

σε τυχόν μετακομίσεις και αφήνονται

δίπλα στα σκουπίδια με τα φυτά μαραζωμένα

μα τούτες δω ήταν -όσο γίνεται-

καθαρισμένες, φροντισμένες και τα φυτά

ξεχορταριασμένα, κλαδεμένα, ποτισμένα

και πλήθαιναν οι γλάστρες όσο παιρνούσε ο καιρός

και φουντώναν τα φυτά μέχρι που τώρα

που ήρθε άνοιξη και Πασχαλιά

στέκονται εκεί ολοδρόσερα, μια ομορφιά

μια ωραία εικόνα και μια ακόμα

πράσινη όαση μέσα στο αδυσώπητο τσιμέντο

φτιαγμένη με μεράκι και φροντίδα και αγάπη.

Κι έβγαλα το συμπέρασμα:

αγάπη έλαβες

κι αγάπη

πάλι μπορείς να δώσεις.

20 Απριλίου, Πάσχα Κυρίου 2014, Νεάπολη-Εξάρχεια, Αθήνα.