Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (278)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Σαρακώστας: τον παλιό μου φίλο Κώστα, την περίοδο της Σαρακοστής τον φωνάζω Σαρακώστα. Καθόλου δεν του αρέσει, εκνευρίζεται και διόλου δεν εκτιμά το χιούμορ μου. Επίσης, Σαρακώστα τον φωνάζω όταν τυχόν διακατέχεται από ερωτική απογοήτευση και καημό και τον τρώει το σαράκι του έρωτος. Τότε να δεις πώς εκνευρίζεται, Τούρκος γίνεται. Εκεί όμως που εξαγριώνεται τελείως, είναι όταν πάμε οι δυο μας στο βουνό (είμαστε και παλιοί συνοδοιπόροι, ορειβάτες βλέπεις), άμα λοιπόν βρεθούμε απάνω από καμμιά σάρα, με τρόπο δόλιο, ύπουλο και άτιμο, του βάζω τρικλοποδιά ή τον σπρώχνω ελαφρά και χάνει την ισορροπία του και πέφτει κι αρχίζει να κατρακυλάει στη σάρα και να κάνει τούμπες μέχρι που τερματίζει πολλές δεκάδες μέτρα πιο κάτω, καταγδαρμένος, σκισμένος, σκονισμένος, γεμάτος μώλωπες, κακώσεις, εκχυμώσεις και εκδορές κι αρχίζει τα βογγητά και τις οιμωγές του πόνου και τις εκκλήσεις για βοήθεια και τις κατάρες και τις απειλές κι εγώ βέβαια αρχίζω το δούλεμα - "Έεελα βρε Σαρακώστα, υπερβολικός που είσαι πια...." και τέτοια. Όταν εν τέλει σκαρφαλώνει (αβοήθητος) πάνω, ξεκινά να εκστομίζει βωμολοχίες χυδαιότατες και να προβαίνει σε αισχρές χειρονομίες και χειροδικίες που αντιβαίνουνε σε κάθε αίσθημα, αξία και επί τέλους στην ίδια την ιερή έννοια της φιλίας. Πώς; Τί είπες αναγνώστη; Εμ, καλά κάνει; Συγνώμμη - εσύ με ποιόν είσαι;

Σημ. σάρα: κατηφορική επιφάνεια βουνού (πλαγιά) καλυμμένη με χαλίκια και πέτρες
Ευχαριστώ Κώστα για την έμπνευση του λήμματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: