Ο αμεταννόητος

Μες στο λασπόλακκο
ως ο χοίρος
που όλο ξαπλώνει
έτσι στο βόρβορο
η ψυχή του λύνεται
κι ήσυχα απλώνει
με βίο κτήνους ώστε
λοιπόν περνά ο καιρός
και το ξέρει μια μέρα
πως θα πεθάνει
αμαρτωλός.