Ερωτιδέας, αφελής

Σαν μετάξινο κάλυπτε
τα θεϊκά σου τα μέλη
το αγαλμάτινο σώμα
το κορμί το χυτόν
φτηνό πράμα ήταν
αγορασμένο από πάγκο
εκείνο το φούξια κομπιναιζόν
σκοτεινή πολύ νύχτα
με δίχως φεγγάρι
σύννεφα όλο στον ουρανόν
πριν το βγάλεις είπες «πια όμως τώρα,
καλέ μου θα σβήσω το πορτατίφ»
και ολόγυμνη ξάπλωσες πλάι
ψιθυρίζοντας «μμμ... απόψε..
σαν κάπως σε θέλω κι ας
είσαι τόσο μα τόσο ναΐφ».