Η δίνη

Κατά καιρούς με καταπίνει
μια σκοτεινή κι απαίσια δίνη
όσα κι αν πόνους, βάσανα,
άγχη και ανημπόρια δίνει
έχει μια τέρψη νοσηρή
μια γεύση όμως γλυκειά αφήνει

αχ! πόσος ως να 'ρθει ξανά
καιρός να έχει μείνει;