Ιχ μπέμπε

(μια μικρή πικρή ιστορία)

Παραλλαγή μιας σημείωσης του συγγραφέα Θανάση Τριαρίδη για το ομώνυμο βιβλίο του (Ich bebe), όπως δημοσιεύεται στον ιστότοπο του (www.triaridis.gr) και μεταφέρεται εδώ, με δικά μου λόγια.

Ο περιώνυμος Γερμανός φιλόσοφος, Φρειδερίκος Νίτζε (Friedrich Wilhelm Nietzsche, 1844 – 1900), ετελεύτησε μετά από πολυετή ασθένεια (παραλυτική ψυχική διαταραχή), κατά τη διάρκεια της οποίας απώλεσε πολλές από τις σωματικές και διαννοητικές του (τί άδικο για έναν γίγαντα του νου) ικανότητες.
Η ηλικιωμένη μητέρα του που τον περιέθαλπε, μια μέρα που μπήκε στο δωμάτιο και τον είδε ανήμπορο και θλιμμένο στο κρεββάτι, λύγισε και τον ρώτησε:
«- Αχ! ζον, λιμπστ ντου μιχ νιχτ μερ;» *1
Και ο, σχεδόν παράλυτος, φιλόσοφος, τρέμοντας σύγκορμος την κοίταξε και της απάντησε με δυσκολία:
«- Αχ! μάμα, ιχ μπέμπε...!»*2
Η γριά γερμανίδα μάνα στράφηκε και βγήκε απ’ το δωμάτιο, μην τη δει που βούρκωσε από στεναχώρια και απελπισία, που δε μπορούσε ο γιος της πια ούτε μια απλή λέξη (« Ιχ λίμπε»*3) να αρθρώσει.


Σημ.
1) γερμανικά: «Ach Son, liebst du mich nicht mehr?» (Αχ! γιε μου, δε μ’ αγαπάς πια;)
2) γερμανικά: «Ach Mama, ich bebe» (Αχ! μητέρα, τρέμω!)
3) γερμανικά: «Ich liebe» (Aγαπώ!)