βαστάω ακόμα μερικά κομμάτια που κληρονήμησα
απ' τα προικιά της συχωρεμένης της μάνας
μου
κάτι πετσέτες φαγητού, κάτι σεντόνια,
κάτι μαξιλαροθήκες
έχουνε όλα απάνου κεντημένα τα αρχικά του
ονόματος
καθώς συνήθιζαν τα παλιά χρόνια
δείγμα -ισχυρίζομαι- μόχθου,
νοικοκυροσύνης
και μίας άλλης αισθητικής (ενός άλλου
καιρού)
ακόμα και των απλών ανθρώπων
μονό που να... σαν τύχει κάποια φορά με
τέτοιο μαξιλάρι να κοιμηθώ
ξυπνάω τα πρωί κ' ανοίγω τα μάτια μου
γεμάτος ενοχές
για ταις πονηραίς μου σκέψεις του βραδυού
για τα αμαρτωλά μου όνειρα της νύχτας
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου