Σαπφικό

Ανοίγω τα μάτια πάντα πρώτη αρκετά
αφότου έχει ξημερώσει
δεν κοιμόμαστε βλέπεις και πολύ νωρίς
καθώς επίσης και παρά τον παραπάνω
από ενάμιση χρόνο σχέσης
και ένα χρόνο συγκατοίκησης
σπάνια μπορὼ να θυμηθὼ
να ξαπλώνουμε μόνο με ίσως διάβασμα
ψιλή κουβέντα κι άλλα τέτοια
το ερωτικό το πάθος καλά κρατεί
και εκδηλώνεται κάθε βράδυ, μάλιστα
καμμιά φορά επαναλαμβάνονται οι εκδηλώσεις αυθορμήτως
και εν τω μέσω της νυκτός
επόμενο άρα το πρωί να παρατείνεται ο ύπνος κάπως
καθώς βεβαίως και οι εργασίες μας δεν
απαιτούν πολύ πρόωρη έγερση...
δε σε ξυπνάω παρά μόνον όταν τα κέφια είναι μεγάλα
κ᾽ υπάρχει χρόνος άφθονος για νέο κύκλο "δράσης"
τα Σαββατοκύριακα ας πούμε, στις διακοπές ή τις αργίες
αλλιώς σηκώνομαι και σ᾽ αφήνω στο κρεββάτι
μ᾽ αρέσει ὀμως που το πρώτο πράγμα που αντικρύζω
είναι το πρόσωπο σου από το πλάι ή μπροστά
ανάλογα τη στάση ύπνου
ή αλλιώς τους βοστρύχους των πλούσιων μαύρων μαλλιὼν σου
για αυτά και για τα σμιχτά σου φρύδια και τη γραμμένη μύτη
και το μελαχρινό σου δέρμα σε λέω Μινωΐτισσα
Κρητικοπούλα κατευθείαν απόγονο
κείνων που εικονίζονται στις τοιχογραφίες
ίδια με τις προγόνους σου
κ᾽ ας έχουνε περάσει δεκάδες οι αιώνες
το δεύτερο που βλέπω είναι το Βουνό
από το σοφά τοποθετημένο ψηλά
οριζόντιο παράθυρο του υπνοδωματίου
που προς το όρος έχει προσανατολισμό
πριν πιάσουμε το σπίτι αυτό, στο πλάτωμα
απάνω απ’ τα Χανιά αναρωτιόμουν
για το σκοπό ετούτου του κουφώματος
ίσως έλεγα για εξαερισμό, αλλά δεν ήταν ἐτσι...
είχε προβλέψει ορθά ο αρχιτέκτονας
και τις προθέσεις του κατανοούσες μόνο από την οριζόντια θέση
ξαπλωμένη δηλαδή, βλέποντας μες απ’ το τζάμι
τα Λευκά Όρη σαν σε κάδρο!
τί μεγαλοπρεπής οροσειρά! σε μήκος
ατελείωτο φαίνεται να εκτείνεται
με πλήθος μέγα κορυφών πάνω απ’ τα δυο χιλιάδες μέτρα
ιδίως το χειμώνα χιονοσκέπαστα είναι ακόμα πλέον εντυπωσιακά
εξ ού μάλλον και τ΄ όνομα τους
είτε τη μέρα φράσσοντας τον ορίζοντα
καλύπτοντας μέρος του ουρανού ή τις φεγγαράτες νύχτες που
αντανακλούν ασημολουσμένα το φως και γύρω λάμπουν...
απομακρύνομαι από την κοινή κλίνη
κατεβαίνω ως την κουζίνα στο κάτω πάτωμα
επιστρέφω λίγο αργότερα με μία κούπα τσάι
κάθομαι στην πολυθρόνα, πίνω αργά και σε χαζεύω
τα σκεπάσματα έχουν πέσει σχεδόν στο πάτωμα
αποκαλύπτοντας το αγαπημένο σώμα
χωρίς κανένα απολύτως κάλυμμα
μιας και χειμώνα - καλοκαίρι κοιμόμαστε γυμνές
με θαυμασμό και με λατρεία κοιτώ τα μέλη τα καλλίγραμα
που δεν χορταίνω μ᾽ όλες τις αισθήσεις
ιδίως τα χωρίσματα ανάμεσα, τις σχισμές, τα μυστικά που κρύβουν
και δεν έχω κουραστεί να εξερευνώ...
το νεαρό ακόμα της ηλικίας
μια φυσική ως φαίνεται γενετική προδιάθεση
μα και η τακτική σωματική άσκηση είναι που ἐχουν συμβάλλει
σ᾽ αυτήν την τέλεια αρμονία
των σφριγηλὼν μυὼν
με την απαλή θηλυκή σάρκα
την καλοσχηματισμένη πλάτη
τα χυτά πόδια τόσο
τα στητά στήθη
τη θελκτική κοιλιά
μα πάνω απ’ όλα τους τορνευτούς λαγόνες
που είναι με διαφορά το πιο αξιοθαύμαστο σημείο
στο ιδανικό αυτό κορμί
πιάνω το σημειωματάριο που είναι στο τραπέζι
πιάνω το μολύβι
μετακινὼ το βλέμμα για μια φορά ακόμα
από το σώμα στο κρεββάτι
στη φύση, το βουνό έξω απ’ το παράθυρο και πάλι πίσω
κ’ αρχίζω να γράφω αργά, νωχελικά
τόσοι και τόσες άλλες έχουν γράψει ύμνους για
την ομορφιά των γυναικών τους
τα μάτια, τα βλέφαρα, το πρόσωπο, το γέλιο, τη φωνή
την κίνηση, την περπατησιά και άλλα
οπότε λέω ας είμαι η πρώτη
(αν είμαι, ίσως με έχει προλάβει κάποια άλλη)
πάντως θα το επιχειρήσω
να γράψω μια Ωδή
για τον κώλο σου.