Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

Les Mainotes


Θα έπρεπε ενδεχομένως
βάσει σπουδών και επαγγέλματος
να είμαι πλήρως εξοικειωμένος
μην πω και οπαδός καθεμιανής
νέας τεχνολογίας
δεν είναι έτσι ωστόσο όμως
και δίχως τα οφέλη να παραγνωρίζω
λέω πως θα μπορούσα σίγουρα
μην πω και πως το επιθυμώ
να ζήσω άνετα χωρίς
την κινητή τηλεφωνία
όπως και το - τουλάχιστον το μόνιμο - διαδίκτυο
τα μέσα της κοινωνικής δικτύωσης
τις ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές
τις όμοιες αγορές και τόσα άλλα
που άμα τα χειριστείς σωστά
παρέχουνε τεράστιες διευκολύνσεις
από την άλλη όμως για το μέσο άνθρωπο
που πάει να πει για την πλειοψηφία
αποτελούν και μία μαύρη τρύπα
για ανούσια χρόνου σπατάλη
γι αχρείαστη της κατανάλωσης επαύξηση
για απομόνωση, για χειραγώγηση
για εκδήλωση των λάθος αισθημάτων και τα τέτοια

Αμφίσημος λοιπόν ως προς το θέμα αυτό
όπως εδώ που λέμε και για όλα σχεδόν τ' άλλα
χάζευα τις ειδήσεις σήμερα το πρωί
σε μια ποικίλης ύλης ηλεκτρονική ιστοσελίδα
και έπεσε το μάτι μου σε ένα θέμα κι άνοιξα
τον χάρτη τον ψηφιακό της χώρας
όπου το άρθρο αναφερόταν
και μεγεθύνοντας πήγα σ΄ένα συγκεκριμένο μέρος
ένα χωριό που αιώνες πριν
κάποιοι απ' τους πατριώτες μου
εκεί είχαν μετοικήσει
κι ενεργοποίησα τη λειτουργία ρεαλιστικής
στους δρόμους περιπλάνησης
κι ήταν σα θαύμα, είπαμε: έχει και καλά!
λες κι ήμουν εκεί και περιδιάβαινα
του δρόμους του χωριού με τα οικεία
κάποια ονόματα που λέγαν οι ταμπέλες
και τα σπιτάκια στην πλαγιά
σοκάκια ανάμεσα τους που να "κατηφορίσεις"
μέσω του χάρτη μπόραγες
χαζεύοντας τα ρούχα στις απλώστρες
τα μποστανάκια στις αυλές
τα σταθμευμένα τα παλιά
ή τα καινούρια αυτοκίνητα
τα μηχανάκια, τα παιδικά ποδήλατα
τις δυο εκκλησιές αντικρυστά
το κοιμητήριο ήσυχο
στο δρόμου τέρμα, το καρνάγιο κι η μαρίνα
με τις βάρκες και τα σκάφη, τα καΐκια
ανάμεσα στα πέφκα να στραφταλίζει η θάλασσα
κι απάνω ο γαλάζιος ουρανός
στο βάθος τα νησάκια
όλα μα τόσο γνώριμα
έτσι που μία σκέψη... όχι, μια άισθηση γεννήθηκε
από αυτές που ξεκινούν βαθιά, απ΄το στομάχι
πως θα μπορούσα να περάσω για πολύ καιρό
ίσως να ζήσω θα μπορούσα εκεί

Τόσο μακριά μα πόσο κοντινά
στο Κάργκεζε, στην Κορσική.


Σημ. Το χωριό (Cargèse) ιδρύθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα από τους απογόνους μια ομάδας μεταναστών από τη Μάνη, οι οποίοι είχαν πρωτοεγκατασταθεί στην Κορσική έναν αιώνα νωρίτερα (από τη Βικιπαίδεια)

1 σχόλιο:

KTa είπε...

Να πας ρε, να μας αφήσεις ήσυχους!