Όλα όλα χωρούν σ' ένα σάκκο παλιόν και μεγάλον ιδιαίτερα όχι

Φόραγε πάντα το ίδιο ζευγάρι παπούτσια

επί χρόνια πολλά

για αυτόν ακριβώς το λόγο

επειδή δηλαδή σκόπευε να το κάνει αυτό

όταν αγόραζε παπούτσια

δεν αγόραζε τα πιο φθηνά

αλλά ούτε και σε καμμία περίπτωση

τα πιο ακριβά

για να του κρατήσουν χρόνια πολλά

τα ίδια παπούτσια

τα πρόσεχε και τα φρόντιζε

τα ξεσκόνιζε, τα καθάριζε

τα βερνίκωνε και τα περνούσε

με λίπος δέρματος

από ένα βέβαια σημείο και μετά

η φθορά ήταν φανερή

και πώς αλλιώς μπορούσε να γίνει

μετά από τόσα χρόνια

με το ίδιο ζευγάρι παπούτσια

είχε εσώρουχα (σωβρακοφανέλλες  και κάλτσες)

ένα σετ για κάθε μέρα της βδομάδος

πλέον ένα εφεδρικό

κάθε Κυριακή βράδυ

έπλενε κι άπλωνε να στεγνώσουν

τα εσώρουχα του

αυτά τα ίδια σετ

ξανά και ξανά

είχε δυο όλα κι όλα πουκάμισα

τριμμένα πια στο γιακά και στα μανικέτια

και δυο σακάκια

φθαρμένα κι αυτά

στο γιακά, στα μανίκια - μη λέμε τα ίδια -

επίσης στους αγκώνες

όπου στο ένα είχε βάλει μπαλώματα

δυο παντελόνια

λειωμένα στον καβάλο και στα γόνατα

και με ξεφτισμένα τα στριφώματα

κάπου είχε κι ένα παλτό

αλλά δεν το χρησιμοποιούσε

γιατί έτσι όπως είχε αλλάξει το κλίμα

δεν έκανε πια κρύα και παγωνιές

παρ' όλα αυτά είχε ακόμα και

ένα σκούφο, κασκώλ και γάντια

αυτό όμως που είχε σε αφθονία

ήταν γραβάτες

του άρεζε να φορά γραβάτες

πλουμιστές, πολύχρωμες

συχνά άλλην το πρωί, άλλην το βράδι

είχε βρει προ ετών μια πεταμένη

βαλίτσα γεμάτη με γραβάτες

επίσης είχε κι ένα γιλέκο

που σπανίως φορούσε

και μία, μοναδική δερμάτινη ζώνη

πολύ καλής ποιότητος καθώς φαινόταν

όταν θα είχε πρωτοαγοραστεί

πριν πάνω κάτω... μισόν αιώνα

τώρα έμοιαζε απορίας άξιον

πώς δεν είχε στα δύο ή περισσότερα

κοπεί κομμάτια

ρολόι δεν είχε, ούτε πορτοφόλι

μόνο ένα πρόχειρο σημειωματάριο

μαζί μ' ένα φθηνό στυλό

και κι ένα ταλαιπωρημένο πολύ

ζευγάρι γυαλιά οράσεως

τέλος - αν και δεν είμαι σίγουρος -

πρέπει να είχε και κανά δυο μαντήλια

το καλοκαίρι τώρα

αντικαθιστούσε τα παλιά και μοναδικά του παπούτσια

μ' ένα ζευγάρι επίσης παλιά δερμάτινα σανδάλια

όσο γινόταν καλύτερα διατηρημένα

όπως δηλαδή ακριβώς και με τα παπούτσια - μη λέμε τα ίδια -

τότε, τους μήνες της ζέστης φόραγε

κάτι κοντομάνικα που είχε

μπλουζάκια όλα διαφημιστικά

από θερμοσιφωνατζίδικα, μάντρες οικοδομών

εξατμισάδικα, βουλκανιζατέρ, ψητοπωλεία κ.λ.π.

όλα με άσκημες και ακαλαίσθητες γραμματοσειρές και σχέδια

σ΄έντονα πολύ και χτυπητά τα χρώματα

είχε και δυο, όχι αυθεντικά εννοείται - φτηνές απομιμήσεις

από συγκροτήματα της ροκ, "Μοτορχέντ" και "Ράμονς"

όμως αυτό που αγαπούσε πιο πολύ

και για το καμάρωνε οποίο

ήταν από κατηγορία τοπική

πρωταθλήματος ποδοσφαιρικού της επαρχίας

συγκεκριμένα από τη "Δόξα Πιστολαίϊκων"

όπου ο τιμημένος της ομάδος θυρεός

μάλλον υποσκελίζονταν απ' τη διαφήμιση του χορηγού

μιας επιχείρησης που έκανε έργα αρδευτικά και γεωτρήσεις

κι εμπορευόταν τα σχετικά υλικά και παρελκόμενα

πομώνες, σαλαμάστρες, λάστιχα, ρακόρ, μπεκάκια και σταλάκτες κ.λ.π.

κινητό τηλέφωνο 6946 003927, "υιοί Φανούρη Φανφαρώνη"

επίσης έφερε η ποδοσφαιρική φανέλα

τον αριθμό του παίκτου Δεκαπέντε (άκου Δεκαπέντε!...)

Δε νομίζω κάτι να ξεχνώ

από αυτά τα ολίγα και καταταλαιπωρημένα

τεμάχια αποτελείτο ο ιματισμός του

Είχε πολύ περισσότερα και καλύτερα

ρούχα, παπούτσια κ.λ.π.

παλιά, πριν πολλά χρόνια

τότες που δούλευε στην Εταιρία

Ε, δεν ήταν δα και σπουδαίο

το τίμημα αυτό για την Ελευθερία

Τί λέτε κι εσείς;