Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017

Τη λύση βρήκα πάλι, ξανά σ' ένα μπουκάλι (με άλλον τρόπο αυτή τη φορά)


Μία φιάλη πλαστική
χωρητικότητος ημίσεως λίτρου
που είχα κενώσει βιαστικά
πίνοντας λαίμαργα
το αναψυκτικό περιεχόμενο της
και κράταγα στο χέρι μου
έτσι όπως περπατούσα
πλάι στη λεωφόρο
γυρίζοντας από την εργασία μου
Παρασκευή απόγευμα
τέλος της εβδομάδος
ή ώρα μόλις έξη μα βαθύ
γύρω σκοτάδι
προχωρημένος βλέπεις
μήνας Νοέμβριος
και ακόμα πιο δύσθυμο με έκανε αυτός
ο θόρυβος ο εκκωφαντικός
απ' τη διπλής κατεύθυνσης
και πολλαπλών λωρίδων
κυκλοφορίας αρτηρία
που κάθε λίγα δευτερόλεπτα
ιδαίτερα ενοχλητικές
έπαιρνε κορυφώσεις
κλάξον των οχημάτων
μοτέρ δικύκλων κι εξατμίσεις
μου ήρθε μια ιδέα και αφαίρεσα
κάπου φυλώντας το καπάκι
πλησίασα το στόμιο
του μπουκαλιού στ' αυτί μου
λες κι ήταν κάποιο όστρακο και έστρεψα
στο δρόμο τον πυθμένα
σχεδόν δεν πίστευα το θαύμα που έγινε
και πώς σαν ψέμμα έπιασε
το φτηνό μου κόλπο
έσβυσε όλος ο ορυμαγδός
και μετατράπηκε σε ένα βόμβο
απαλό, μονότονο
με λίγες μόνο διακυμάνσεις
ευχάριστο σχεδόν που θύμιζε
τον ήχο του αέρα από μισάνοιχτα παράθυρα
σαν τρέχεις με το αυτοκίνητο στην Εθνική Οδό
ή ότι ακούς σαν είσαι μέσα σε μία σύγχρονη
τραινάμαξα ταχεία
που καταπίνει τα χιλιόμετρα
στους κάμπους μίας προηγμένης
χώρας του Βορρά, της κεντρικής Ευρώπης
παράξενο ή ακόμα και γελοίο
θέαμα παρουσίαζα - το καταλάβαινα
αλλά δεν απομάκρυνα
τη φιάλη απ' τ΄αυτί μου
μέχρι που κάποια στιγμή
"έφυγα" εγώ κι άρχισα να φαντάζομαι
πως ταξιδεύω μακριά πολύ απ' την πόλη
για κάποια ξεχασμένη επαρχία
όπου και έφτανα
βαθιά μέσα στο βράδυ
και περπατώντας χωρίς να βλέπω σχεδόν τίποτα
μέσα από δρομάκια ολιγοφωτισμένα του χωριού
έφτανα στο κατάλυμα πού 'ταν κανονισμένο
όπου και έπεφτα για ύπνο κατ' ευθείαν
την άλλη μέρα όμως το πρωί
μια μέρα ξάστερη
λαμπρή, όμορφη μέρα
με μία κούπα στο χέρι αχνιστό καφέ
κοίταγα μέσα από τη τζαμαρία
απ' το μπαλκόνι, τη βεράντα ή την αυλή
πότε κατά τη μια μεριά
προς τις πευκόφυτες πλαγιές
και παρακάτω, στις υπώρειες
τα θαλερά τα θαμνοτόπια
και πότε προς την άλλη
στους κάμπους με τις συστοιχίες
τις ευλογημένες τις ελιές
ως και πιο πέρα ακόμα...
την τρανή, γαλάζια θάλασσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: