Το τελευταίο αλκοολικό ποίημα

Έξωθεν 56ου Λυκείου, Αμπελόκηποι, Αθήνα, 6/6/'016

Πρώιμο καλοκαίρι

γλυκό το δειλινό

κι ένα αεράκι να φυσάει δροσερό

δεν είχανε αρχίσει ακόμα

οι καύσωνες, οι ιδρώτες και τα άλλα

Γύριζε σπίτι περπατώντας

είχε σχολάσει απ' τη δουλειά

και μίλαγε στο κινητό

"Βρε", σκέφτηκε σαν τό 'κλεισε

"σε μία μέρα μέσα, δεύτερη φιλοφρόνηση

από γυναίκα, γνωστή απ' τα παλιά

ότι...εσύ όσο παιρνούν τα χρόνια ομορφαίνεις...

Λες τελικά να υπάρχει κάποια δυνατότητα;

κάποια ελπίδα, κάποια προοπτική;

Αυτά σκέψου", είπε στον εαυτό του

"και συγκεντρώσου σε αυτά
και άσε τ' απαισιόδοξα, άσε... τ' άλλα..."

Κι έτσι συγκεντρωμένος και σκεπτόμενος

έφτασε ως το σπίτι

όπου και πρώτη του δουλειά

άνοιξε τη μπουκάλα.