Στην πλαγιά του βουνού

Έβλεπα την πλαγιά του βουνού

καταπράσινη, ολόφυτη θάμνους και δένδρα

από κει που στέκομουν περιμένοντας

την άχαρη ώρα της αναμονής

και μάλιστα για υπόθεση όχι ευχάριστη

έτυχε να βλέπω την πλαγιά του βουνού

και φαντάστηκα τον εαυτό μου ν’ ανηφορίζει

περπατώντας ανάμεσα τα θυμάρια, τις ρίγανες

τα άνθη της άνοιξης, τα πεύκα ανάμεσα

και να φτάνω στην κορυφογραμμή

και ν’ αντικρίζω τι είναι από την άλλη μεριά

και πίστεψα εκείνη τη στιγμή κι εγώ

ότι υπάρχει ομορφιά
υπάρχει ελπίδα.