Ο στιχοπλόκος

Είναι σα να βλέπω άγνωστε στιχοπλόκε. Στο λεωφορείο που κάθε απόγευμα γυρνάς απ’ τη δουλειά. Δημόσιος υπάλληλος σε υπουργείο ή χαμηλόβαθμος υπάλληλος πολυεθνικής. Ούτε που ξεχωρίζεις μές στο πλήθος. Τόσο συνηθισμένη φυσιογνωμία. Τόσο κοινότυπος ο ρουχισμός και η εμφάνιση όλη. Κατεβαίνεις στην κοντινή στο σπίτι σου στάση. Και πας μέχρι το σούπερ μάρκετ. Βγαίνεις ύστερα από λίγο. Μισοάδεια η σακούλα. Τα ψώνια λιγοστά. Ζεις μόνος. Η πολυκατοικία παλιά, παρηκμασμένη και γκρίζα. Όπως άλλωστε και το μικρό διαμέρισμά σου. Τακτικό και καθαρό ναι, αλλά άχρωμο και γκρίζο. Σαν και μένα, χα! χα!. Μόνο στο μικρό μπαλκόνι, στον ακάλυπτο, το σκηνικό αλλάζει. Καθώς είναι αυτό γεμάτο άνθη και πρασινάδες. Βοηθάει βλέπεις που το απέναντι οικόπεδο δεν είναι κτισμένο. Και το λούζει ο ήλιος και το φως. Πλήθος γλάστρες μικρές και μεγαλύτερες παντού. Στο δάπεδο, σε ράφια, κρεμαστές από τον τοίχο, στα κάγκελα, παντού. Μια μικρή ζούγκλα, πρασινάδες: φυλλόδεντρο, φτέρες, μυρωδικά: ματζουράνα, αρμπαρόριζα, δυόσμος και ένα σωρό λουλούδια: νυχτολούλουδο, γιασεμί, γαρδένιες, μπιγκόνιες, υβίσκους, βουκαμβίλιες, πανσέδες, γεράνια, ορτανσίες, κατιφέδες, ζουμπούλια και άλλα πολλά. Και στον τοίχο ένας κισσός. Τον καλύπτει και να απλώνεται. Εξαπλώνεται και στα άλλα διαμερίσματα. Τα πιο πάνω και τα πιο κάτω. Στο μπαλκόνι ίσα που χωράει ένα τραπεζάκι μικρό. Κι ένα σκαμπό. Εκεί βγαίνεις και κάθεσαι (αφού έχεις προηγουμένως τακτοποιήσει τα εφόδια στο ψυγείο και τα ντουλάπια). Εκεί, με ένα μπλοκ κι ένα στυλό. Σκέφτεσαι λίγο. Αφαιρείσαι. Ρεμβάζεις. Βγάζεις από την τσέπη το σημειωματάριο σου. Το ξεφυλλίζεις. Το συμβουλεύεσαι. Κι ύστερα αρχίζεις να γράφεις. Και σταματάς. Κι ύστερα αρχίζεις πάλι. Να γράφεις. Και να σβήνεις. Και να γράφεις. Κι έτσι πάει για μισή ώρα, τρία τέταρτα περίπου. Σταματάς μετά. Διαβάζεις μια φορά τελευταία. Σηκώνεσαι. Παίρνεις και τα χαρτιά σου. Φεύγεις από το μπαλκόνι. Μπαίνεις στο διαμέρισμα. Πας στο μικρό σου γραφείο. Ανάβεις τον πανάρχαιο υπολογιστή σου. Που μόνο για γραφομηχανή κάνει πια. Και άλλωστε εσύ, γι αυτό ακριβώς τον χρησιμοποιείς. Δακτυλογραφείς το χειρόγραφο. Δε σου παίρνει και πολύ. Τέσσερις στίχοι είναι όλοι κι όλοι. Συμβουλεύεσαι ένα ημερολόγιο της επόμενης χρονιάς και βάζεις, αντί τίτλου, την ημερομηνία σ’ ένα χρόνο από τη σημερινή ημέρα. Σώζεις το αρχείο. Κι ένα ψηφιακό αντίγραφο ασφαλείας. Τυπώνεις στον επίσης πανάρχαιο εκτυπωτή. Δύο αντίτυπα. Παίρνεις το ένα. Το τρυπάς. Το πιάνεις μ’ ένα συνδετήρα με τα χειρόγραφα μαζί. Βγάζεις ένα ντοσιέ από τη βιβλιοθήκη. Βάζεις μέσα τα χαρτιά, πάνω πάνω. Βάζεις το ντοσιέ πίσω. Στη ράχη γράφει «Ημερολόγιο τοίχου» και το έτος που θα έρθει. Άλλα 20 περίπου τέτοια ντοσιέ υπάρχουν στη βιβλιοθήκη. Από τα προηγούμενα χρόνια. Παίρνεις και το άλλο δακτυλόγραφο. Το βάζεις σε ένα καφέ φάκελλο, πάνω από τις άλλες σελίδες που υπάρχουν εκεί. Βάζεις το φάκελλο πίσω στο συρτάρι. Κλείνεις τον υπολογιστή και τον εκτυπωτή. Ετοιμάζεις το κολατσιό σου για την επόμενη μέρα. Και μετά το λιτό σου δείπνο. Το τρως σιωπηλός ακούγοντας κλασσική μουσική. Τελειώνεις. Σηκώνεσαι. Πλένεις τα πιάτα. Ανάβεις το θερμοσίφωνα. Ποτίζεις τα λουλούδια και τα φυτά στο μπαλκόνι. Παίρνεις το μπάνιο σου. Πλένεις τα δόντια σου. Κλείνεις τα παράθυρα. Κλείνεις τα φώτα. Ξαπλώνεις. Κι ας είναι νωρίς. Σκέπτεσαι. Άλλη μια μέρα. Άλλο ένα ποίημα. 365 ημέρες το χρόνο. 365 ποιήματα. Αυτή είναι η εικοστή χρονιά που γράφω τα τετράστιχα ποιήματα που τυπώνονται στην πίσω πλευρά του ημερολογίου τοίχου του εκδοτικού οίκου «Στάβρος Τσιφίδας και Υιοί Ο.Ε.». Αμοιβή; Ναι, υπάρχει μια αμοιβή, όχι τίποτα σπουδαίο. Αλλά δεν το κάνω γι αυτό. Σε καμμία περίπτωση δεν το κάνω γι αυτό. Λέγαμε λοιπόν. 20 χρόνια επί 365 ημέρες και άρα επί 365 ποιήματα πόσο κάνει; Κι αν υπολογίσουμε και τους στίχους; 4 στίχους κάθε ποίημα επί 365 ποιήματα, πόσους στίχους το χρόνο; Κι αν πολλαπλασιάσουμε επί 20, πόσους στίχους συνολικά; Λοιπόν…………. Κι έτσι, όπως άλλοι μετρούν προβατάκια για να κοιμηθούν, εσύ μετράς ποιήματα και στιχάκια. Ύστερα από λίγο σε παίρνει ο ύπνος με ένα μακάριο χαμόγελο στο πρόσωπο. Είσαι ευχαριστημένος με αυτό που κάνεις άγνωστε στιχοπλόκε. Πολύ. Κι εμείς σε ευχαριστούμε. Πολύ. Καληνύχτα.

Για τη γραφή και την αντιγραφή Χ.Δ.Τ.

Κυριακή 21 Ιουνίου
Ανατ. Ηλίου 6.03, Δύση 20.51
Σελήνη 28 ημερών

Ιουλιανού μ. του Ταρσέως,
Παχωμίου νεομάρτυρος

Κλαίνε τα δέντρη για νερό
και τα πουλιά γι αέρα,
κλαίνε κι εμέ τα μάθια μου
για σένα νύχτα μέρα


Πέμπτη 30 Ιουλίου
Ανατ. Ηλίου 6.26, Δύση 20.36
Σελήνη 9 ημερών

Σίλα, Ανδρονίκου,
Κρήσκεντος, Επαινετού

Χαρά στη μοίρα σας, βουνά,
που Χάρο δε φοβάστε,
μον’ ανημένετε άνοιξη,
να πρασινοφοράστε.


Δευτέρα 3 Αυγούστου
Ανατ. Ηλίου 6.30, Δύση 20.32
Σελήνη 13 ημερών

Ισαακίου, Δαλμάτου
και Φαύστου, Σαλώμης

Σε τούτηνε τη γειτονιά
χάρος να κατοικήση,
να πάρη τις διπρόσωπες
και τις καλές ν’ αφήση.

Παρασκευή 7 Αυγούστου
Ανατ. Ηλίου 6.33, Δύση 20.28
Σελήνη 17 ημερών

Δομετίου οσιομάρτυρος,
Νικάνορος, Θεοδοσίου

Φύλλο ξερό, στον ποταμό
το ρέμα του με σέρνει.
Ποιός ξέρει σε ποιό πέλαγο,
σε ποιο γκρεμό με φέρνει;

Δευτέρα 10 Αυγούστου
Ανατ. Ηλίου 6.36, Δύση 20.24
Σελήνη 20 ημερών

Λαυρεντίου αρχιδιακόνου,
Ιππολύτου μάρτυρος

Ω ουρανέ, μη βρέξεις πια,
κάμε μου αυτή τη χάρη,
κι εγώ με τα ματάκια μου
δροσίζω το χορτάρι.

Τρίτη 11 Αυγούστου
Ανατ. Ηλίου 6.37, Δύση 20.23
Σελήνη 21 ημερών

Εύπλου μάρτ., ανάμνησις
Θαύματος αγίου Σπυρίδωνος

Το περιστέρι στη φωλιά
κοιμάται με το ταίρι,
κι εγώ κοιμάμαι μοναχός
σαν το λαγό στη φτέρη.

Πέμπτη 13 Αυγούστου
Ανατ. Ηλίου 6.39, Δύση 20.21
Σελήνης τελ. Τετ.

Αποδ. Μεταμορφώσεως,
Μαξίμου ομολογητού

Έπεσαν η γι’ ολπίδες μου,
Σαν των δεντρών τα φύλλα,
Οπού τα ψύγουν η χιονιές
και γίνουντ’ όλα ξύλα.

Σάββατο 15 Αυγούστου
Ανατ. Ηλίου 6.40, Δύση 20.18
Σελήνη 25 ημερών

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ
ΘΕΟΤΟΚΟΥ (αργία)

Να ‘χεν ο Νάδης γυρισμό,
ήθελα να ποθάνω,
να δω ποιός θα με λυπηθεί
στον κόσμο τον απάνω.


Παρασκευή 28 Αυγούστου
Ανατ. ηλίου 6.52, Δύση 20.01
Σελήνη 8 ημερών

Μωυσέως οσίου του Αιθίοπος, Διομήδους

Ως τρέμει το πετρόψαρο
όντε το πιάνει η τράτα,
τρέμει κι εμέ η καρδούλα μου,
όντε σε δω στη στράτα.

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου
Ανατ. ηλίου 7.02, Δύση 19.42
Σελήνη 20 ημερών

Ιωακείμ και Άννης, Σεβηριανού μάρτυρος

Ένα πρωί ‘σηκώθηκα
και κάθησα να γράψω
και κοντυλιά δεν ήσυρα
χωρίς ν’ αναστενάξω.


Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου
Ανατ. ηλίου 7.03, Δύση 19.41
Σελήνη 21 ημερών

Μηνοδώρας, Μητροδώρας, Νυμφοδώρας μαρτύρων

Μην τον ρωτάς τον αετό,
όπου πετά όντες βρέχει,
μόνο να κλαις ένα πουλί,
οπού φτερά δεν έχει.


Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου
Ανατ. Ηλίου 7.11, Δύση 19. 25
Σελήνη 2 ημερών

Ευσταθίου μεγαλομάρτ. και των συν αυτώ

Εγώ αγαπώ σε, μα το ναι,
κι ο Κύριος το κατέχει
εκείνος απού συννεφιά
κι αποβροντά και βρέχει.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου
Ανατ. ηλίου 7.12, Δύση 19.24
Σελήνη 3 ημερών

Απόδοσις υψώσεως Τιμίου
Σταυρού, Κοδράτου

Ξένε, στα ξένα πώς περνάς;
Ξένε, πώς κυβερνάσαι;
Πώς μαγειρεύεις και δειπνάς;
Πώς στρώνεις και κοιμάσαι;