...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα.
Αηδόνοι, οι: σύνθετη λέξη (από το «αηδία» και «όνοι»), σε αχρηστία πλέον. Εξέφραζε δυσαρέσκεια και αποστροφή για τα συμπαθή τετράποδα από μέρους κάποιων, μημουάπτου – τάχαμου τάχαμου, κυριών και κυρίων της αριστοκρατίας… τρομάρα τους. Τα συναισθήματα αυτά τα προκαλούσε η (παλαιότερα) - εγώ την πρόλαβα πάντως -, πολύ συνηθισμένη εξής κατάσταση: σε πολλά μέρη της Ελλάδος, για τη μεταφορά μεταξύ δύο σημείων με πολύ μεγάλη υψομετρική διαφορά, που συνδέονταν με καλντερίμι, ανηφορικό μονοπάτι, σκαλιά κ.λ.π. (όπως Σκάλα – Χώρα σε νησιά, τέλος δρόμου με είσοδο μονής σε μοναστήρια), χρησιμοποιούσαν γαϊδουράκια. Ε, τα καημένα τα ζωντανά κάνανε την ανάγκη τους κάθε τόσο και όσο να ‘ναι τα σημεία συγκέντρωσης στην αφετηρία ή το τέρμα ή και η διαδρομή η ίδια, εεεε….. κάπως μύριζαν κι επίσης υπήρχε και το σχετικό… θέαμα. Ε, οι μημουάπτου λοιπόν που λέγαμε, στραβομουτσούνιαζαν και δυσανασχετούσαν: -«Μα επιτέλους, εμείς ήρθαμε εδώ για μίαν κάποιαν αναψυχήν κι αυτοί οι αγροίκοι οι χωρικοί αφήνουν τα κτήνη τους να ουρούν και να αφοδεύουν όπου να ‘ναι. Πφφφφφ! Και αυτοί οι απαίσιοι…. οι αηδόνοι!».
Αηδόνοι, οι: σύνθετη λέξη (από το «αηδία» και «όνοι»), σε αχρηστία πλέον. Εξέφραζε δυσαρέσκεια και αποστροφή για τα συμπαθή τετράποδα από μέρους κάποιων, μημουάπτου – τάχαμου τάχαμου, κυριών και κυρίων της αριστοκρατίας… τρομάρα τους. Τα συναισθήματα αυτά τα προκαλούσε η (παλαιότερα) - εγώ την πρόλαβα πάντως -, πολύ συνηθισμένη εξής κατάσταση: σε πολλά μέρη της Ελλάδος, για τη μεταφορά μεταξύ δύο σημείων με πολύ μεγάλη υψομετρική διαφορά, που συνδέονταν με καλντερίμι, ανηφορικό μονοπάτι, σκαλιά κ.λ.π. (όπως Σκάλα – Χώρα σε νησιά, τέλος δρόμου με είσοδο μονής σε μοναστήρια), χρησιμοποιούσαν γαϊδουράκια. Ε, τα καημένα τα ζωντανά κάνανε την ανάγκη τους κάθε τόσο και όσο να ‘ναι τα σημεία συγκέντρωσης στην αφετηρία ή το τέρμα ή και η διαδρομή η ίδια, εεεε….. κάπως μύριζαν κι επίσης υπήρχε και το σχετικό… θέαμα. Ε, οι μημουάπτου λοιπόν που λέγαμε, στραβομουτσούνιαζαν και δυσανασχετούσαν: -«Μα επιτέλους, εμείς ήρθαμε εδώ για μίαν κάποιαν αναψυχήν κι αυτοί οι αγροίκοι οι χωρικοί αφήνουν τα κτήνη τους να ουρούν και να αφοδεύουν όπου να ‘ναι. Πφφφφφ! Και αυτοί οι απαίσιοι…. οι αηδόνοι!».
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου